Aby odpowiedzieć na to pytanie, zróbmy małe ćwiczenie. Czyli... weźmy na smycz żyrafę. (Cierpliwości! Zaraz zobaczysz, jaki to ma związek z twoją wolnością ;)) Tak jak każdy kij, każda smycz ma dwa końce. Jeden koniec przymocowujemy do obiektu kontrolowanego, czyli do żyrafy. Drugi koniec zaś przymocowujemy do obiektu kontrolującego, czyli do nas. Aby uniknąć nieporozumień, szczegółowy rysunek poniżej: Teraz powinno już być dla wszystkich jasne, że kontrola … [Więcej ...]

Przeczytałam kiedyś artykuł - wcale nie o buddyzmie - podpisany Igrek Iksiński, buddysta. Mój umysł zawiesił się na tej informacji jak na starożytnym paradoksie kłamcy, znanym wszystkim studentom logiki. Jedna z jego krótszych wersji brzmi tak: Jeśli ktoś mówi, że jest kłamcą, to to co mówi, jest prawdą, czy fałszem? Hmm… Dam chwilę, żeby twój umysł wrócił do normalnego trybu funkcjonowania. Co to ma do przedstawiania się jako buddysta? Nie wierz w to, co ja mówię. Nie wierz w … [Więcej ...]

Jednym z moich grubszych eufemizmów jest “nie przepadam za poezją”. A już na pewno nie w wydaniu Mickiewicza. Na ten wiersz zwrócił jednak moją uwagę mój ojciec, twierdząc, że mnie zaskoczy. (A dokładniej powiedział tak: Zobacz, Mickiewicz napisał JEDEN dobry wiersz). Spojrzałam i faktycznie zdębiałam. „moje ciało prysło”? „i światłem byłem i źrenicą razem”? „przeszedłem ludzkie ciała jak przebiega promień przez wodę, ale nie przylega do żadnej kropli”? Brzmi jak wyznanie mistrza … [Więcej ...]

Zalecenie znane wszystkim medytującym. Obserwuj myśli tak jakby to były liście na wietrze, chmury na niebie, statki na horyzoncie. Dlaczego? Wstęp do odpowiedzi na te pytanie jest tutaj. Dziś sama odpowiedź. Otóż dlatego, że jedną z fundamentalnych iluzji ludzkiego umysłu jest to, że „ja” to ten, który robi myśli, mniej więcej tak samo jak szewc robi buty. Dlatego właśnie nasze myśli tak nas przerażają. „Brzydkie” myśli oznaczają, że źle wykonujemy swoje obowiązki, a więc jesteśmy … [Więcej ...]

Kilka dni temu byłam na zabiegu akupunktury. Czekając na lekarza, położyłam się na kozetce. Światło sprytnie celowało mi w oczy, więc wstałam, żeby je zgasić. Tyle, że kontaktu ani widu ani słychu. Wyszłam na korytarz. Nikogo. Za to w pewnej odległości wypatrzyłam z 10 kontaktów. Jeden na drugim. Zaczęłam więc badać, który kontakt jest połączony z lampą w moim pokoju. Zdążyłam pstryknąć raptem dwa-trzy, gdy koło mnie przeleciał ludzki orkan. Pęd powietrza rzucił mnie na ścianę. Orkan … [Więcej ...]